Halverwege

Sinds afgelopen vrijdag zijn we alweer over de helft van onze drie maanden in Guatemala. Het is alweer een drietal weken geleden dat ik weblog heb geplaatst, dus het is weer hoog tijd om jullie even bij te praten.

Fundabiem>>Fundal
Drie weken geleden kwamen wij zoals elke dinsdag bij Fundabiem aan om te gaan werken met de kinderen. Alleen ter plekke bleek dat er een heleboel stagieares waren aangenomen, waar wij niks van af wisten, waardoor wij niet echt meer nodig waren. Deze manier van (niet) communiceren is typisch Guatemalteeks, het gaat ietsje anders dan in Nederland. Door deze situatie zijn we sinds twee weken op maandag werkzaam bij Fundal, wat te vergelijken is met Fundabiem. Fundal is ook een organisatie die speciaal aangepast onderwijs voor kinderen aanbied. Afgelopen maandag voor het eerst meegedraaid met het klasje. Hanneke en ik werken mee bij een klasje van ongeveer 5 kinderen van 8 tot 10 jaar. We helpen met kleuren, kleien, sporten en andere opdrachtjes. Dit klinkt zoals een reguliere basisschoolklas, maar dit is het toch echt niet. Drie van de vier kinderen kunnen niet praten en communiceren via gebarentaal. Een van deze jongetjes is doof en ziet aan 1 oog helemaal niks en aan het andere maar een beetje. Met dit jongetje heb ik bijvoorbeeld samen een kleurplaat ingekleurd, individuele aandacht is hierbij echt nodig.

Matigol
Op de woensdagen, donderdagen en vrijdagen zijn we nog steeds werkzaam bij Matigol. Inmiddels geven we naast de sportlessen ook Engelse les. De meeste kinderen zijn erg nieuwsgierig naar deze voor hun vreemde taal en willen graag wat leren. Wel is het erg lastig om de aandacht vast te houden en de klas volledig stil krijgen is voorlopig ook nog onmogelijk. Afgelopen twee weken hebben kleuren, dagen, enkele vocabulaire, simpele zinnetjes en de werkwoorden “like” en “ to be” behandeld. Leuk en nuttig om te doen, maar het vreet wel energie.

Verhuisd
Inmiddels hebben we de gastfamilie verlaten en wonen we alweer een dikke week in een ander huis. Naast ons vieren wonen er enkele andere buitenlanders en Guatemalteken. Iedereen heeft hier een eigen grote kamer inclusief eigen douche, toilet en een fijn bed. Toch mis ik de gastfamilie wel een beetje, het was daar erg gezellig en het eten stond drie maal daags voor ons klaar. Anne en ik hebben afgesproken dat we 1 keer in de week bij de familie mee eten, wat erg gezellig en voor ons erg makkelijk is.

Toerist
Doordeweeks zijn we hoofdzakelijk aan het werk, maar in het weekend proberen we toch zoveel mogelijk de toerist uit te hangen.
Afgelopen zondag ben ik toch echt wel op een hoogtepunt uit mijn leven aangekomen, een hoogtepunt wat lag op 4220 meter. Afgelopen zaterdag en zondag heb ik samen met Martina, een Ier, Deen, twee Amerikanen en een Engelsman de Tajumulco, een vulkaan, beklommen. Op zaterdag werden we rond 6.00 uur opgehaald en werden we naar het kantoor gebracht, waar ik een slaapzak, matje en een vierpersoonstent aan me tas kreeg vastgebonden. Vervolgens zijn we met de bus naar de voet van de vulkaan gereden en begon onze tocht naar boven. Na twee uur wandelen kwamen we op een mooie open vlakte aan en gingen we lunchen. Na de lunch gingen we verder wandelen en kwamen we na weer twee uur aan op de plek waar wij de nacht zouden doorbrengen. Na even rondgekeken te hebben gingen we de tenten opzetten. Vervolgens zijn we takken gaan zoeken en hebben we deze in stukken gehakt met de manchette, wat toch wel erg mannelijk aanvoelde. Ja af en toe heb dat soort mannelijke dingen even nodig, aangezien ik grotendeels met drie vrouwen leef;) Nee ik klaag niet, maar toch is het soms even nodig;) Aan het kampvuur hebben we onze pasta opgegeten en nog even nagepraat over onze wandeling. Rond een uur of 21.00 uur heb ik nog maar een extra trui en broek aangedaan en ben ik mijn tent ingedoken. Helaas is van slapen maar weinig terecht gekomen, wat kwam door de vriendelijk snurkende Ier naast me en de twee blaffende honden achter de tent. Om 5.00 uur ging de wekker en begon we aan het aan het laatste stukje naar de top. Dit laatste uurtje was het lastigste stukje van het weekend, het was echt klimmen met handen en voeten. Het klimmen in het maanlicht en met enkele zaklampen was toch wel erg bijzonder en mooi. Na een uur klimmen kwamen we aan op de top, op 4220 meter hoogte en was de eerste zonnegloed al te zien. Het uitzicht was echt prachtig, we zaten letterlijk boven de wolken. Wel was het erg winderig en koud, de gevoelstemperatuur lag onder het vriespunt. Na een uurtje begonnen we weer aan onze afdaling naar ons kamp en gingen we beneden onze tenten opruimen en ontbijten. Vervolgens begonnen we weer aan onze tocht naar de voet van de berg, wat weer een erg mooie wandeling opleverde van enkele uren. Rond een uur of 14.30 uur kwamen we op zondag weer moe maar voldaan in Xela aan.

Twee weken terug hebben we het super grote waterpark Xocomil bezocht, een park vol met zwembaden en ontelbaar veel glijbanen. Er was zelf een glijbaan die door de hoge snelheid je 10 meter omhoog liet glijden. De komende weken staan er nog een boel mooie andere dingen op het programma. In maart staat er ook nog een week vakantie gepland en willen we naar het noorden van Guatemala reizen om de jungle en de Maya ruïnes te gaan bezoeken.

De marathon
13 april 2014 staat nog steeds in het teken van de 42 kilometer die ik wil gaan hardlopen. Afgelopen week had ik een relatieve rustweek en deze week moet ik weer vol aan de bak. Ik probeer nog steeds vier per week te trainen en de nodige kilometers te maken, wat soms wel moeilijk te combineren is met alle andere dingen, aangezien 's avonds alleen hardlopen niet een goed idee is hier. Het hardlopen is hier wel echt tof om te doen, het uitzicht is altijd erg mooi.

Komende zondag staat mijn eerste hardloopwedstrijd ooit op het programma. Het is een trial van 21 kilometer waarin 2 keer een heuvelachtig parcours afgelegd moet worden. Doordat ik totaal geen wedstrijdervaring heb en het een zwaar parcours betreft zal het wel afzien voor mij worden. Het laagste punt van het parcours ligt op ongeveer 1700 en het hoogste punt op 2100 meter, dus flink wat hoogtemeters. Doordat ik zelf woon op 2200 meter en de trainingen hier goed gaan nu verwacht ik geen moeite met ademen te hebben op deze hoogte.

Inmiddels zitten we alweer 1,5 maand in Guatemala en hebben we al veel meegemaakt en bezocht. Dit heeft ons tot nu toe al rond de 30 gigabyte aan foto’s en filmpjes opgeleverd, dat wordt een week vrijhouden in Nederland om alles te kunnen verwerken.

Op facebook heb ik veel nieuwe foto’s geplaatst

Adiosss!!